بگذارید همین جا تکلیف یک مسئله برای همیشه روشن شود و آن اینکه { حکم فقط مخصوص خداست } اِن الحُکمُ اِلّا لِلّهِ
خداوند خود در قران موارد حرام را به صراحت بیان فرموده است و هیچ قدرت بشری حتی پیامبر حق دخالت در احکام الهی و تعیین حلال و حرام برای مردم را ندارد. حال کسانی که خود را عالم در دین و یا مراجع تقلید و غیره... میخوانند، چگونه جرات میکنند که خود را در حکم خداوند شریک کنند و از نفس خویش موسیقی را حرام اعلام کنند؟! این کار آنان همان شرک ورزیدن در احکام الهی است و طبق قران، شرک بزرگترین ظلم بوده و غیر قابل بخشش است.
اکثر فرقه های اسلامی با استناد به آیاتی چون آیه ۶ سوره لقمان، موسیقی را از مصادیق لهو الحدیث دانسته و در نتیجه موسیقی را به طور کلی و یا انواعی از آن را حرام اعلام کرده اند!
{لقمان آیه ۶: وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡتَرِي لَهۡوَ ٱلۡحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًاۚ
و بعضی از مردم مشتری سخنان بیهوده هستند تا بدون علم از راه خدا گمراه سازند و آن را به مسخره گیرند}
نمونه بارز لهو الحدیث همین سخنان و احادیث بیهوده ای هستند که سران مذهبی به مردم تعلیم داده و آنان را از راه خدا گمراه میسازند.
شیاطین انسی اینگونه میخواهند القاء کنند که خداوند مخالف شادی بندگانش است. موسیقی در انسان ایجاد نشاط و شادی کرده و باعث انبساط خاطر است و هر مؤمنی باید شکرگزار این نعمت الهی باشد.
برای رسیدن به حقیقت موضوع موسیقی احتیاج به برسی و علت پیدایش آن از ابتدا میباشد.
همه ما میدانیم که داود نبی به لطف پروردگار مهربان، دارای صدای زیبایی بود و با خواندن سروده های شکیل و زیبا، به نیایش پروردگار خود می پرداخت، همانطور که خداوند بزرگ در آیاتی از کتاب مقدس و قران به آن اشاره نموده است.
کتاب مقدس: مزامیر (زبور) داود، فصل ۱۴۷ آیه ۷
خداوند را با تشکر بسرایید، خدای بزرگ را با بربط سرود بخوانید.
و در قران نیز این امر که داود خداوند را با آواز و موسیقی ستایش می کرده، تایید شده است.
سوره سَبَاء آیه ۱۰: وَلَقَدۡ ءَاتَیۡنَا دَاوُۥدَ مِنَّا فَضۡلٗاۖ یَٰجِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُۥ وَٱلطَّیۡرَۖ
و به داود از طرف خود فضیلت دادیم، ای کوهها و پرندگان با او همنوا شوید.
حال از این آیات میتوان متوجه شد که خداوند بزرگ هنر آوازخواندن و اختراع آلات موسیقی را به انسان اعطا نموده است تا انسان به وسیله آن با شادی به نیایش و تسبیح او بپردازد. پس در اصل، موسیقی در دین و نزد پروردگار هیچ مشکلی ندارد و اگر متن اشعار خوانندگان در جهت ستایش پروردگار عالم باشد کاری بسیار شایسته است.
خداوند بزرگ خواهان فرح و شادی انسانهاست اما شیطان مردم را به گریه و زاری دعوت میکند و خواهان غم و اندوه انسانهاست.
این امر را میتوانید با دقت در احوال کودکان نیز مشاهده نمایید، گریه ها و خنده های کودک غریزی و از روی فطرت خدادادی او است و شادی او علامت رضایت و خشنودی است و گریه او علامت ناملایمات است.
داود نبی در زمان خود، گروه موسیقی تشکیل داده بود که در زمان پیروزی بر کفار و یا ایام دیگر با آلات موسیقی نظیر عود، بربط، سنج، کرنا و دف همراه با شادمانی و پایکوبی، خداوند را تقدیس گفته و این گونه رضایت خود را از امر پروردگار ابراز میکردند. سروده های داود در کتاب مزامیر (زبور) که همه در وصف و ستایش خداوند است موجود میباشد.
والسلام